Taiwan Diaries Part 2- ഡൽഹിയിലെ ഇന്റർവ്യൂ

എയർപോർട്ട് എക്സിറ്റ് ഡോർ തുറന്നത് മാത്രേ  ഓർമയുള്ളു, ഒരു തണുത്ത കാറ്റ് 💨💨ഹൂ, ആകെ തണുത്തു വിറച്ചു പോയി 🥶🥶. ഡൽഹിയിൽ വിന്റർ തുടങ്ങിയിരുന്നു. 

ഞാൻ പുറത്ത് വന്നു  നോക്കി, അവിടെ   എന്നെ കാത്ത് ടാക്സി ഒന്നും  ഇല്ല. ഫോണെടുത്തു  ഹോട്ടൽ നമ്പറിലേക് വിളിച്ചു നോക്കി, ഒരു 15 മിനുട്ടിൽ വണ്ടി എത്തും എന്ന് ഉറപ്പ്  കിട്ടി. ഈ തണുപ്പത്തു ഇങ്ങനെ കുറ്റി അടിച്ചു നിക്കണമല്ലോ!!🥶🥶  ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി,  അതാ ഒരു ചെറിയ കഫെറ്റീരിയ അഥവാ ചായക്കട. "എന്നാൽ പിന്നെ ഒരു ചൂട് കാപ്പി കുടിച്ചേക്കാം"☕️. ഞാൻ ചെന്ന് ഒരു കോഫി ഓർഡർ ചെയ്തു . അവർ  പേപ്പർ കപ്പിൽ നല്ല  ചൂട് കോഫി ഒരെണ്ണം ഇങ്ങു തന്നു☕️☕️, പതുക്കെ പുറത്തേക്ക് നടന്ന് അതിൽ നിന്ന് ഒരു സിപ് എടുത്തു, ശേ മധുരം ഇല്ല🥴. ഇവന്മാര് ഇതിൽ പഞ്ചസാര ഇട്ടില്ലേ!!!!എനിക്കെന്താ ഷുഗർ ഉണ്ടോ🤨. ഇനി ഇപ്പോൾ അങ്ങോട്ട് പോയി മധുരം ഇല്ലെന്നു പറയാൻ ഒരു മടി, ഹാ  സാരമില്ല!! ഇങ്ങനെ കുടിക്കുക തന്നെ. ബാക്കി കോഫി പതുക്കെ കുടിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ ആ ചായക്കടയിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു. ധാ ഒരാൾ വന്നു ചായ വാങ്ങുന്നു,  "ഇയാൾക്കും വിത്ത്‌ ഔട്ട്‌ ചായ തന്നെ " എന്ന് (ഒരു ലോഡ് പുച്ഛത്തോടെ ) മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  ഞാൻ  അയാളെ തന്നെ വീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു . ചായ വാങ്ങിയ  അയാൾ അവിടെ നിന്നും 2 പാക്കറ്റ് കൂടെ എടുത്തു കൊണ്ട് പോകുന്നു🤨, അയാൾ മാത്രമല്ല  പിന്നീട് വന്നവരും അത് പോലെ!!! തന്നെ എന്നാലും എന്താകുമത്🤔🤔🤔. എന്നാൽ പിന്നെ അറിഞ്ഞിട്ട് തന്നെ, ചായ വാങ്ങി പോയ ഒരാളെ നിരീക്ഷിക്കാൻ തന്നെ  തീരുമാനിച്ചു. അയാൾ നടന്നു ഒരു ടേബിളിനു അടുത്ത് പോയിരുന്നു,  കയ്യിൽ ഉള്ള  പാക്കറ്റ് പൊട്ടിച്ചു ചായയിൽ കലക്കി കുടിക്കുന്നു. പഞ്ചസാര !!!!ഞെട്ടലോടെ ഞാൻ ആ നഗ്നസത്യം  മനസ്സിലാക്കി, നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ചായക്കട പോലെ അല്ല  ഇവിടെ,  ചായ /കാപ്പി എല്ലാം without ആയിരിക്കും  പഞ്ചസാര പാക്കറ്റിൽ വെക്കും, അത് നമ്മൾ   സെപ്പറേറ്റ് എടുത്തു കൊണ്ട് പോയി  നമ്മൾ തന്നെ കലക്കി കുടിക്കണം. ഹാ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല നമ്മടെ നാട്ടിലൊക്കെ without വേണെമെകിൽ പ്രേത്യേകം ചോദിച്ചു വാങ്ങണം , ഇവിടെ ആണേൽ പഞ്ചസാര പ്രേത്യേകം എടുത്ത് കലക്കണം എന്നാൽ വിലയുടെ കാര്യത്തിൽ ഒരു മയവും  ഇല്ല കേട്ടോ.  

ആകെ പ്ലിങ്ങി അവിടെ അങ്ങനെ നിൽക്കുമ്പോൾ ഫോണിലേക്കു ഒരു  വിളി വന്നു, ടാക്സി ഡ്രൈവർ ആണ് എയർപോർട്ടിൽ എത്തിയിട്ടുണ്ട്  ഏതോ മരത്തിന്റെ അടുത്ത് ഉണ്ട് എന്നാണ്  പറയുന്നത് . ഞാൻ  പോയി നോക്കി മുന്നിൽ  ഒരു മരമുണ്ട് അതിന്റ  അടുത്തായിട്ട് അങ്ങനെ ഒരാളെയോ  വണ്ടിയോ  കണ്ടില്ല. പിന്നെയും വിളി ഞങ്ങൾ 2 പേരും മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ ഉണ്ട് പക്ഷെ പരസപരം കാണുന്നില്ല, ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി.അതാ  കുറച്ച് ദൂരെ മാറി  എയർപോർട്ട് മതില്കെട്ടിനു പുറത്ത് ഒരു മരമുണ്ട് അതിന്റെ അടുത്ത് നിന്ന്  ഒരാൾ   ഫോൺ ചെയ്യുന്നു അടുത്ത് ഒരു കാറും ഉണ്ട്, അപ്പോ ഇയാള് തന്നെ ആകണം നമ്മൾ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന   ആള്. ഞാൻ വേഗം  അങ്ങോട്ട് വെച്ചു പിടിപ്പിച്ചു. ടാക്സിയിൽ കയറി ഹോട്ടലിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു. നേരം പാതിരാത്രി ആകാറായി, ഇടക്ക് തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റിന്റെ അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ കാണുന്ന അവ്യക്തമായ കാഴ്ചകൾ മാത്രമുള്ളു. hotel എത്താറായി ,ചുറ്റും കുറേ കെട്ടിടങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിലും എന്താണെന്നു മനസ്സിലായില്ല. ഹോട്ടലിൽ എത്തിയപ്പോൾ എല്ലാവരും നല്ല  ഉറക്കം ആയി തുടങ്ങിയിരുന്നു, റിസപ്ഷൻ ഉള്ള ആള് എഴുന്നേറ്റ് എനിക്ക് ഉള്ള റൂം തയ്യാറാക്കാൻ റൂം സർവീസ് പയ്യനെ  എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു വിട്ടു, എന്നോട് പിറകെ പോന്നോളു എന്ന് പറഞ്ഞു അവൻ നടന്നു.   പിറ്റേന്നു കാലത്ത് തായ്‌വാൻ എംബസിയിൽ പോകാൻ ടാക്സി റിസപ്ഷനിൽ  ബുക്ക് ചെയ്ത്  ഞാൻ റൂമിലേക്ക്‌ നടന്നു. 

രാവിലെ എണീറ്റു റെഡിയായി, സാധാരണ  വീട് വിട്ടാൽ ബ്രേക്ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കാറില്ല, പതിവ് തെറ്റിച്ചില്ല.   സ്വെയ്റ്റർ ഒക്കെ  വലിച്ചു കയറ്റി, ഫയൽ ഒക്കെ ബാഗിൽ ഉണ്ടെന്നു ഉറപ്പ് വരുത്തി  കാറിൽ കയറി. ഡ്രൈവറോട് പോകാൻ ഉള്ള സ്ഥലം പറഞ്ഞു, പുള്ളിക് കറക്റ്റ് അറിയില്ല. ഗൂഗിൾ മാപ്പിൽ ലൊക്കേഷൻ അടിച്ചു നോക്കി, ഉദ്ദേശം ഏരിയ മനസ്സിലായ ഡ്രൈവർ അങ്ങോട്ട് പോകാൻ വണ്ടി എടുക്കുമ്പോളേക്കും അതാ വരുന്നു  ഒരു സന്യാസി വിത്ത്‌ മൂർഖൻ പാമ്പ്,  ഈ സൈസ്  ഒക്കെ നമ്മൾ ആദ്യമായിട്ടാണല്ലോ  കാണുന്നത്. അയാൾ വന്നു എന്നേം പറ്റിച്ചു 100രൂപേം ഒപ്പിച്ചു  പോയി 😂😂 .  ബ്ലഡി ഫൂൾ,  എന്നെ പറഞ്ഞാൽ  മതിയല്ലോ . വണ്ടി പുറപ്പെട്ടു,  ഒരു മണിക്കൂറോളം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ   മാപ്പിൽ ലൊക്കേഷൻ  കാണിച്ച സ്ഥലത്ത് ഞങ്ങൾ എത്തി, അവിടെ നോക്കുമ്പോൾ  എംബസി എന്ന് പറഞ്ഞ ഒരു സാധനമേ ഇല്ല . ഡോർ നമ്പർ നോക്കിയപ്പോൾ എംബസ്സിയുടെ നമ്പറിനെക്കാൾ 2-3 നമ്പർ വ്യത്യാസം ആണ് ഉള്ളത് .  മുന്നോട്ട് പോയാൽ ഡോർ നമ്പർ കൂടിയാണ് വരുന്നത്. അപ്പോൾ പുറകോട്ട് പോയാൽ സ്ഥലമെത്തും എന്ന് മനസ്സിലായി . അങ്ങനെ one way ആയ റോഡിൽ കൂടി ഡ്രൈവർ വണ്ടി nice ആയിട്ട് റിവേഴ്‌സ് എടുത്തു സ്ഥലത്ത് എത്തിച്ചു തന്നു. 

ഞാൻ പതുക്കെ അകത്തേക്കു കയറി, അവിടെ കൗണ്ടറിൽ ഒരു തായ്‌വാൻകാരി അമ്മച്ചി നിന്ന്  അപ്ലിക്കേഷൻ ഫോം വാങ്ങുണ്ട് ആള് ഫുൾ കലിപ്പിലാണ്.അടുപ്പിച്ചുള്ള  ഒഴിവ് കഴിഞ്ഞ് തുറന്നതായത് കൊണ്ട് നല്ല തിരക്കുണ്ടായിരുന്നു. ഈ പുള്ളിക്കാരി മാത്രമേ കൗണ്ടറിൽ ഉള്ളു.   ഞാനും പോയി ക്യൂ നിന്ന് അപ്ലിക്കേഷൻ കൊടുത്തു." ഇന്ന് ആർക്കും ഇന്റർവ്യൂ ഇല്ല,  എല്ലാവരും പോയിട്ട് നാളെ വാ " പുള്ളിക്കാരി കലിപ്പ് ഇട്ട് പറഞ്ഞു. പണി പാളി!!! ഇനി  ഇപ്പോൾ എന്ത് ചെയ്യും, ഞാൻ വേഗം ഓഫീസിലേക്ക് വിളിച്ചു, അവിടെ നിന്നു എനിക്ക് ട്രാവൽ ഏജന്റിന്റെ നമ്പർ കിട്ടി. ഞാൻ അവിടെ നിന്നു ട്രാവൽ ഏജന്റിനെ വിളിച്ചു നോക്കി ആള് ഫോൺ എടുത്തിട്ട് പുള്ളി ഇപ്പോൾ എംബസി കോമ്പൗണ്ടിൽ തന്നെ  ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു. ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ എന്റെ തൊട്ടു പിറകെ നിൽക്കുന്ന ആളാണ് ഏജന്റ്. 

അങ്ങേരോട് ഞാൻ കാര്യം പറഞ്ഞു.  "ഇവിടെ വെയിറ്റ് ചെയ്യൂ തിരക്കായത് കൊണ്ട് പുള്ളിക്കാരി നല്ല കലിപ്പിൽ ആണ്, സംസാരിച്ചു നോക്കട്ടെ" എന്ന് അയാൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു . അവിടെ ഗ്രൂപ്പ്‌ വിസ apply ചെയ്തു വന്ന ഗാങിനെ അമ്മച്ചി" പോയിട്ട് നാളെ വാ  " എന്ന് പറഞ്ഞു ഓടിച്ചു വിട്ടു , മിക്കവാറും അവരുടെ കലപില കേട്ട് കലിപ്പായതാകും.

ഞാൻ അവിടെ സൈഡിൽ ഒരു മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ പോയിരുന്നു, എന്റെ അടുത്ത് ഒരു 60+ പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ അവരുമായി സംസാരിച്ചു. അവര്‌ ബംഗ്ലാദേശ് സ്വദേശിനി ആയ  ഒരു  മിഷനറി ആണ്, അവർക്ക്  ഇവിടെ നിന്നു തായ്‌വാനിൽ പോകനാണു പ്ലാൻ   , അവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഉള്ള ബാക്കി എല്ലാവരും തായ്‌വാൻ എത്തിയതിട്ടുണ്ടത്രെ. ഒരു മണിക്കൂറോളം ഞങ്ങൾ  അവിടെ കാത്ത് നിന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ  തിരക്കൊക്കെ ഒഴിഞ്ഞു ആകെ 3-4 പേരെ കോമ്പൗണ്ടിൽ ബാക്കി ഉള്ളു. അപ്പോൾ നമ്മളുടെ തായ്‌വാൻ കാരി അമ്മച്ചി പുറത്തേക്ക് വന്ന്  ഒരാളെ അകത്തോട്ടു വിളിച്ചു, അയാൾ അകത്തു കയറി ഒരു  10 മിനിറ്റിൽ ഇറങ്ങി വന്നു, അമ്പടാ ഇന്റർവ്യൂ തുടങ്ങിയോ രക്ഷപെട്ടു😃😃😃. 

അടുത്തതായി ബംഗ്ലാദേശകാരിയെ വിളിച്ചു അവർക്ക്  60+ പ്രായം ഉള്ള കൊണ്ട് മെഡിക്കൽ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് നിർബന്ധമാണത്രെ,  വേഗം അടുത്ത് ഉള്ള ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി മെഡിക്കൽ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് വാങ്ങി വരാൻ പറഞ്ഞു വിട്ടു. ഞാൻ അവിടെ ഒറ്റക്കായി, എന്നാലും  വൈകാതെ  തന്നെ എനിക്ക് വിളി വന്നു.

അകത്തു കയറി ചെന്നപ്പോൾ നേരത്തെ അപ്ലിക്കേഷൻ മേടിച്ച അമ്മച്ചി അവിടെ ഒരു സീറ്റിൽ പോയി ഇരുന്ന് എന്നോടും  അങ്ങോട്ട് വന്നിരിക്കാൻ പറഞ്ഞു.അപ്പോൾ ഇവര്  തന്നെ ആണ് ഇന്റർവ്യൂ എടുക്കുന്നതും, വെറുതെ അല്ല എല്ലാ പണിയും ഒറ്റക്ക് എടുക്കുന്നതിന്റെ കലിപ്പാണ്. എന്നോട് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞിടത്തു ഞാൻ ഇരുന്നു , അവർ  എന്റെ ഫയൽ നോക്കി ഓരോ ചോദ്യങ്ങൾ തുടങ്ങി.

എന്തിനാണ് തായ്‌വാനിൽ പോകുന്നത്, ബെനിഫിറ്റ് എന്താണ്, എത്ര നാളത്തേക്കാണ്, എന്ത് കൊണ്ട് ഞാൻ തന്നെ പോകണം അങ്ങനെ ഓരോരോ  ചോദ്യങ്ങൾ. ഞാൻ പതുക്കെ ഓരോന്നിനും ഉള്ള ഉത്തരങ്ങൾ പറഞ്ഞു, പതുക്കെ അമ്മച്ചിയുടെ ആദ്യത്തെ ഗൗരവം കുറഞ്ഞു എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു ഇത് last ചോദ്യം ആണ്, "നിങ്ങളുടെ monthly ടേക്ക് ഹോം സാലറി എത്ര exact digits, ഒരക്കം പോലും മാറരുത് ". അടിപൊളി പെട്ട് !!! ഞാൻ ഒരു ഉദ്ദേശം ആക്കം പറഞ്ഞു ബാക്കി  tax വരുമ്പോൾ മാറും എന്ന് പറഞ്ഞു ഉരുണ്ട് കളിച്ചു.എന്നെ ഒരു നോട്ടം നോക്കിയിട്ട് " പോയ്കൊള്ളു വിസ സ്റ്റാറ്റസ് ഏജന്റിനെ അറിയിച്ചേക്കാം "എന്ന് പറഞ്ഞ് വിട്ടു. 

പുറത്തിറങ്ങി കാര്യങ്ങൾ  ഏജന്റിനോട് സംസാരിച്ചു .വിസ കിട്ടും എന്ന് പുള്ളി ഉറപ്പ് പറഞ്ഞു.  ഞാൻ  ഓഫീസിലേക്ക്  വിളിച്ചു,  അന്ന് വൈകിട്ടു റിട്ടേൺ ഫ്ലൈറ്റ് ബുക്ക് ചെയ്യാൻ പറ്റുമോ എന്ന് ചോദിച്ചു.വൈകീട്ട് ഇനി  ഓപ്ഷൻ ഇല്ല പിറ്റേന്ന് വെളുപ്പിനെ ഉള്ളു എന്ന് അറിയിപ്പ് കിട്ടി , അത് ബുക്ക് ചെയ്തു കൊള്ളാൻ പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  ഞാൻ ഹോട്ടലിലേക്കു പോകാൻ വേണ്ടി ഇറങ്ങി. അടുത്ത് തന്നെ ഒരു ബസ് സ്റ്റോപ്പ്‌ ഉണ്ട് ,  ഞാൻ അവിടെ പോയി നിലയുറപ്പിച്ചു .ഏതു ബസ്സിന്‌ പോണം എന്നറിയുകയുമില്ല  മാത്രമല്ല  ഏറേ  നേരം നിന്നിട്ടും ബസ്സ് ഒന്നും വന്നുമില്ല. അവസാനം ഒരു ഓട്ടോ വരുന്നത് കണ്ടു  കൈ കാണിച്ചു. മഹിപാൽപുർ extention പോകണം എന്ന് ഓട്ടോ ഡ്രൈവറോട് പറഞ്ഞു, അതാണ് നമ്മുടെ ഹോട്ടൽ ഉള്ള ലൊക്കേഷൻ. അയാൾ പറഞ്ഞ റേറ്റ് നൽകാം എന്ന്  ഉറപ്പിച്ചു വണ്ടിയിൽ കയറി. 

ഓട്ടോ പതുക്കെ ഹോട്ടൽ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി  തുടങ്ങി.  പരിചയം ഇല്ലാത്ത സ്ഥലം ആയത്   കൊണ്ട് ഗൂഗിൾ മാപ് ലൊക്കേഷൻ ഇടക്ക് നോക്കി ആണ് ഞാൻ ഇരുന്നത് . കുറച്ചു ദൂരെയായി  എയർപോർട്ട് കോമ്പൗണ്ട് കണ്ടു തുടങ്ങി, ലൊക്കേഷൻ നോക്കിയപ്പോൾ ഹോട്ടൽ എത്താറായി. ഹോട്ടൽ ഉള്ള ഏരിയ എയർപോർട്ടിന്റെ റൺവേയുടെ പുറകിൽ ആയിട്ട് വരും, റൺവേയിൽ നിന്നു വിമാനം പറന്നു പൊങ്ങുന്നത് റോഡിൽ നിന്നാൽ കാണാം. പകൽ ആയത് കൊണ്ട് ചുറ്റുപാട് എല്ലാം നന്നായി കാണാം. കുറേ കെട്ടിടങ്ങൾ,  അവയിൽ മിക്കതും ഹോട്ടലുകൾ തന്നെ  ആണ്, അതിന്റെ ഇടയിൽ ഒരു കെട്ടിടത്തിൽ ആണ് എന്റെ റൂം. റൂമിൽ കയറി കുറച്ച് നേരം ഞാൻ  പുതച്ചുമൂടി കിടന്നു , പുറത്ത് നല്ല തണുപ്പാണ്, 13 ഡിഗ്രി!!! ഉച്ച ആയപ്പോൾ വിശപ്പിന്റെ വിളി വന്നു തുടങ്ങി . ഈ നാട്ടിൽ എന്ത് കഴിക്കും, ഫുഡ് ചെറുതായിട്ട് ഒന്ന് മാറിയാൽ തന്നെ പണി തരുന്ന വയറാണ്. പതുക്കെ പുറത്തുറങ്ങി നടന്നു, നല്ല ഒരു റെസ്റ്റോറന്റ്  കണ്ടെത്തി ഉച്ചക്കത്തെക്ക്  ഉള്ളത് കഴിക്കണം, കുറച്ച് നടന്നു  സാമാന്യം കുഴപ്പമില്ല എന്ന് തോന്നിയ ഒരു റെസ്റ്റോറന്റിന്റെ  മുന്നിൽ എത്തി, അകത്തു  കയറി ഒരു ടേബിൾ കയ്യടക്കി  മെനു കാർഡ് എടുത്ത് തപ്പാൻ തുടങ്ങി. ആഹാ ധാ കിടക്കുന്നു മസാലദോശ,  രക്ഷപെട്ടു. ഒരെണ്ണം ഓർഡർ ചെയ്ത് കഴിച്ചു, തൃപ്തിയായി മനസ്സ് നിറഞ്ഞു . ഇനി ഒരു ഉച്ച ഉറക്കം ആവാം, റൂമിലേക്ക്‌ നടന്നു. 

തുടരും......... 

Taiwan Diaries Part 1-First flight

ജോലി കിട്ടി 1 വർഷം തികഞ്ഞു അങ്ങനെ ഇരിക്കുമ്പോളാണ് തായ്‌വാനിലേക് ഒരു ഒഫീഷ്യൽ ട്രിപ്പിനെ കുറിച്ച് ചർച്ചകൾ തുടങ്ങിയത്. ആദ്യമൊക്കെ അത് ഇപ്പോൾ നടക്കുമോ ഇല്ലയോ എന്നായിരുന്നെങ്കിൽ പതുക്കെ അത് സീരിയസ് ആയി. പിന്നെ എല്ലാം പട പടേ എന്നായിരുന്നു. പൊടി പിടിച്ചു കിടന്ന പാസ്പോർട്ട്‌ തപ്പി എടുത്തു, ബിസിനസ്‌ വിസ ആയത് കൊണ്ട് ഓഫീസിൽ നിന്ന് കുറച്ചു  ഡോക്യുമെന്റ് ഒക്കെ വേണം അതൊക്കെ ചെയ്തു കിട്ടി ,  അതിന്റെ കൂടെ സാലറി സ്റ്റേറ്റ്മെന്റും ഡിഗ്രി സര്ടിഫിക്കറ്റും വെച്ച്  visa അപ്ലിക്കേഷൻ പൂരിപ്പിച്ചു ഡൽഹി എംബസിയിലേക് അയച്ചു. 

വിസ റെഡി ആയി എന്ന് കേൾക്കാൻ കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ ആണ് അടുത്ത ട്വിസ്റ്റ്‌. വിസ ഇന്റർവ്യൂ ഉണ്ടത്രേ, അതിനു ഡൽഹിക്ക് പോണം. ഡൽഹിക്ക് ആദ്യമായിട്ടാണ് പോകുന്നത്, അതും ഫ്ലൈറ്റിൽ. എനിക്കാണെങ്കിൽ ആകാശത്തു കൂടെ ഫ്ലൈറ്റ് പോണത് കണ്ടേ ശീലമുള്ളൂ✈️✈️, പിന്നെ ആകെ അടുത്ത് കണ്ടിരിക്കുന്നത് നാലാം ക്ലാസ്സിലോ മറ്റോ സ്കൂളിൽ നിന്ന് എയർപോർട്ട് കാണാൻ ടൂർ പോയപ്പോൾ ആണ്. (പഴയ കൊച്ചി എയർപോർട്ട്, നേവൽ ബേസിന്റെ ).അങ്ങനെ ഉള്ള ഞാൻ ആണ് ഫ്ലൈറ്റിൽ കയറാൻ പോകുന്നത്. ടിക്കറ്റ് ഒക്കെ ഓഫീസിൽ നിന്ന് ബുക്ക് ചെയ്തു തന്നു. ഡെൽഹിയിൽ തണുപ്പായത് കൊണ്ട് കൂട്ടുകാരന്റെ സ്വെയ്റ്റർ വാങ്ങി പോകാൻ റെഡി ആയി🧣🧣🧥🧥. 

രാത്രി 8 മണിക്കാണ് ഫ്ലൈറ്റ്, ഓഫീസിൽ നിന്ന് എയർപോർട്ടിൽ എത്തി, check-in ചെയ്തു ഫ്ലൈറ്റിൽ കയറ്റുന്നതും കാത്തിരുന്നു🕖🕖🕖. ആദ്യം ആയിട്ടാണല്ലോ കയറുന്നത്, അതിന്റെ ഉള്ളിൽ എന്താ എങ്ങനാ എന്നൊക്കെ സിനിമ കണ്ട പരിചയം മാത്രമേ ഉള്ളു. കാത്തിരിപ്പിനു വിരാമമിട്ട് ബോര്ഡിങ് അനൗൺസ്‌മെന്റ് വന്നു, ക്യു നിന്ന് അകത്തു കയറി. വലതു ഭാഗത്തു 3 സീറ്റ്‌ ഉള്ളതിൽ നടുവിലാണ് എന്റെ സീറ്റ്‌. "ശോ വിൻഡോ സീറ്റ്‌ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ താഴെ view എന്താണെന്നു കാണാമായിരുന്നു😌😌😌" എന്നൊരു  ആത്മ ഗതാഗതം. 

5 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സൈഡിൽ ഇരുന്ന കക്ഷി ആകെ ഞെരി പിരി കൊള്ളുന്നു. എന്നിട്ട് എന്നോട് ചോദിച്ചു "side സീറ്റിൽ ഇരിക്കാമോ എനിക്ക് ഒരു ബുദ്ധിമുട്ട് പോലെ എന്ന് ". രോഗി ഇച്ഛിച്ചതും വൈദ്യൻ കല്പിച്ചതും വിൻഡോ സീറ്റ്‌🤩🥰😜🥳😝,  പൊളിച്ച്. അങ്ങനെ അത് സെറ്റായി😁😁😁. അതാ  ഒരു സുന്ദരിയായ  എയർഹോസ്റ്റസ് വന്നു ബെൽറ്റ്‌ ഇടാനും മറ്റും ഉള്ള നിർദ്ദേശങ്ങൾ തരുന്നു👩‍🦰👩‍🦰👩‍🦰കുറച്ച് നേരം അതിനെ വായിനോക്കാം 🐓🐓(അന്ന് ഞാൻ ബാച്‌ലർ ആണുകേട്ടോ 😅😅😅), അത് മുഴുവൻ കേട്ട്   കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഫ്ലൈറ്റ് പതുക്കെ നീങ്ങാൻ തുടങ്ങി പിന്നെ കുറച്ചു വേഗം കൂടി, കുറച്ച് നേരം ഓടിയിട്ടും ഫ്ലൈറ്റ് പൊങ്ങുന്നില്ല. എന്താണാവോ ശേ ഫസ്റ്റ് ടൈം എക്സ്പീരിയൻസ് ആണ് "തേങ്ങ ഉടക്ക് മന്ത്രവാദി😬😬😬 " എന്ന അവസ്ഥ ആയി. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഫ്ലൈറ്റ് ഒന്ന് നിർത്തി. റൺവേ എത്തിയിട്ടേ ഉള്ളു എന്ന സത്യം അപ്പോളാണ് മനസ്സിലായത്😅😅. പിന്നെ ഒരൊന്നൊന്നര ആക്സിലറേഷൻ, അതിന്റ ശക്തിയിൽ ഞാൻ സീറ്റിലേക് അമർന്നു പോയി. പതുക്കെ ഫ്ലൈറ്റ് പൊങ്ങുന്നത് അറിഞ്ഞു🛫🛫🛫. ഞാൻ താഴെ കാഴ്ചകൾ കാണാൻ ശ്രെമിച്ചു. അപ്പോൾ ഫ്ലൈറ്റ് നല്ല ഒരു ആംഗിളിൽ ചെരിഞ്ഞു✈️ ഹൂ എവിടെന്നൊക്കെയോ കിളി പറന്നു പോയ പോലെ🥴😅🐥🐥🐦😬 . 

ഫ്ലൈറ്റ് സ്റ്റേബിൾ ആയതോടെ ഞാൻ താഴെ കാഴ്ചകളിൽ മുഴുകി, രാത്രി ആയതുകൊണ്ട് വീടുകളിലെയും വഴിവിളക്കുളുടെയും വെളിച്ചം കാണാൻ എന്തൊരു ഭംഗിയാണ്🌆🌃🌇🌌🌉. കൂരിരുട്ടിൽ കാണുന്ന വെളിച്ചത്തിന്റെ പൊട്ടുകളും വരികളും കണ്ട് ആദ്യത്തെ പാറക്കലിന്റെ  excitement മുഴുവൻ ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ടങ്ങനെ പറന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു, പൈലറ്റ് എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട് , എതോ  മെയിൻ സ്ഥലത്തിന്റെ മുകളിലൂടെ ആണ് പറക്കുന്നത്. ഈ ഇരുട്ടത്ത് അത് വല്ലതും കാണാൻ പറ്റുമോ. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ  ഡൽഹിയിൽ എത്താറായി എന്ന് പൈലറ്റ് അനൗൺസ് ചെയ്തു , ലാൻഡ് ചെയ്യാൻ അധികം സമയം ഇല്ല  അത് വരെ ഈ കാഴ്ചകൾ എത്രത്തോളം ഉണ്ടോ അത്രത്തോളം ആസ്വദിക്കുക തന്നെ 😃🤗🤗. 

വിമാനം പതുക്കെ താഴാൻ തുടങ്ങി, വീണ്ടും ആ പഴയ കിളി പറക്കൽ 🐥🐥🐦🐦😅. താഴത്തെ കാഴ്ചകൾ തെളിഞ്ഞു വരാൻ തുടങ്ങി, വെളിച്ചത്തിന്റെ പൊട്ടുകൾ സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റും വണ്ടികളും വീടുകളുമായി പരിണമിച്ചു തുടങ്ങി. മെല്ലെ വിമാനം റൺവേ തൊട്ടു 🛬🛬🛬.ആദ്യത്തെ പറക്കൽ കഴിഞ്ഞ് ഭൂമി തൊട്ടിരിക്കുന്നു 🥳🥳🥳.വിമാനം നിന്നപ്പോൾ പതുക്കെ വരി നിന്നിറങ്ങി എയർപോർട്ട് exit ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. പുറത്ത് ഹോട്ടലിൽ പോകാൻ ഉള്ള ടാക്സി🚕🚕🚕 എത്തിയോ ആവോ പോയി നോക്കാം🚶‍♂️🚶‍♂️🚶‍♂️ 

തുടരും........ 

പരീക്ഷണങ്ങൾ പാച്ചാളികൾ

ബിടെക് കാലം പുരോഗമിക്കവേയാണ്  പതുക്കെ നെറ്റി കയറുന്നത് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്.  സ്കൂളിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ എപ്പോളോ വന്നു ചേർന്ന താരനുമായി പടവെട്ടി കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോളാണ് അടുത്ത മാരണം. അത് നെറ്റി കയറുന്നതല്ല എന്ന് സ്വയം മനസ്സിനെ പറഞ്ഞു പറ്റിക്കാൻ നോക്കി. 

എങ്ങനെ ഒക്കേ ആശ്വസിച്ചാലും പിന്നെയും എപ്പോളെങ്കിലുമായിട്ട് വീണ്ടും അതെ കാര്യത്തിൽ വന്നു നിക്കും. മുടി കൊഴിയുന്നത് താരൻ കരണമാണെന്ന നിഗമനത്തിൽ താരനെ  ഓടിക്കാൻ ഉള്ള കലാപരിപാടികൾ ആരംഭിച്ചു. 

തൈര്, നാരങ്ങ,  മുതൽ പല വെറൈറ്റി എണ്ണകൾ എല്ലാം പരീക്ഷച്ചു  നോക്കി, ഒന്ന് ഒതുങ്ങും പിന്നേം വരും. എണ്ണ തേച്ചിട്ട് മുടി വളരുണ്ടോ എന്ന് ദിവസവും  കണ്ണാടി നോക്കി പരിശോധന ആണ്,  വളരുന്നുണ്ട് എന്ന് സ്വയം വിലയിരുത്തും (വളർന്നോ ഇല്ലയോ എന്നതിന് പ്രസക്തി  ഇല്ല ) അങ്ങനെ ബിടെക് കാലം നീങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു. 

ബിടെക് കഴിഞ്ഞ് ജോലി കിട്ടാൻ ഒരു delay വന്നു കുറച്ചു നാൾ  വീട്ടിലിരുന്നതോടെ  മുടി കൊഴിച്ചിൽ അങ്ങ് കലശലായി(ടെൻഷൻ ടെൻഷൻ 😬😵😣 ). ആ ഇടക്ക് ആണ് നീലി ബ്രിൻഗാദി  എണ്ണ മുടി വളരാൻ ബെസ്റ്റ് ആണെന്ന് കേട്ടത്. കുറച്ച് നാള്  അത് വാങ്ങി തേച്ചു നോക്കി, അമ്മ വീട്ടിൽ ഉള്ള ദിവസങ്ങളിൽ അമ്മ ആണ് തലയിൽ എണ്ണ ഇട്ട് തരുന്നത്. നീലി ബ്രിൻഗാദി പാക്കറ്റിലുള്ള പെണ്ണിന്റ പടം മാറി എന്റെ പടം വെക്കുന്നതും സ്വപ്നം കണ്ട് ഉപയോഗം തുടർന്നു (മീനവിയൽ ഒരു ടൈമിൽ ധാത്രി പുരട്ടി അനൂപ് മേനോന് പകരം പരസ്യത്തിൽ വരുന്ന വേറെ ഒരു സ്വപ്നം കൂടെ ഉണ്ടാർന്നു കേട്ടോ 😜😜)

ജോലി കിട്ടിയതോടെ എണ്ണ തേച്ചു കുളി frequency കുറഞ്ഞെങ്കിലും ഇടക്ക് അമ്മ പിടിച്ചു ഇരുത്തി തലയിൽ എണ്ണ ഇട്ട് തരും. 

ഒരു ദിവസം വെറുതെ കണ്ണാടി നോക്കുമ്പോൾ ആണ് ആ കാര്യം ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്.  എന്റെ തോളത്തു പതുക്കെ രോമം വളർന്നു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.  എന്നിട്ടും മുടിയുടെ കാര്യത്തിൽ no രക്ഷ.  തോളത്തു എന്ത് കൊണ്ട് വന്നു എന്നൊന്നും അപ്പോൾ ഒരു ക്ലൂ കിട്ടിയില്ല, എന്നിരുന്നാലും തോളത്തു വളർന്ന സ്ഥിതിക്ക് ഇനി എങ്ങാനും മുടി വളർന്നാലോ 🤔🤔🤔🤔.ആ ഒരു പ്രതീക്ഷയിൽ പിന്നെയും  നീലി ബ്രിൻഗാദി   തുടർന്നു.

 നാളുകൾ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടും മുടിയുടെ കാര്യത്തിൽ development ഒന്നും ഇല്ലാതായതോടെ പരീക്ഷണങ്ങൾ വീണ്ടും മാറ്റിപ്പിടിക്കാൻ  തീരുമാനിച്ചു . വേപ്പില,  തുളസി,  etc etc അങ്ങനെ  പല ഇൻഗ്രീഡിഎന്റ്സ് ഇട്ട് തയ്യാറാക്കിയ എണ്ണകൾ ഓരോന്നായി ഇട്ടു നോക്കി ദിവസങ്ങൾക്കും (മാസങ്ങൾക്കും) ശേഷവും   മുടി വളർന്നില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല  നേരത്തെ തോളത്തു ഉണ്ടായിരുന്ന രോമം  അത് പിന്നെയും കൂടിയിരിക്കുന്നു, അതും പോരാഞ്ഞിട്ടിപ്പോ മുതുകതോട്ടും പടർന്നിരിക്കുന്നു.

പിന്നീട് എപ്പോളോ ഒരു ദിവസം അമ്മ തലയിൽ എണ്ണ ഇട്ടുതരുമ്പോളാണ് ആ നന്ഗ്ന സത്യം ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നത് .  തലയിൽ എണ്ണ തേച്ച ശേഷം കൈയിൽ  ബാക്കി വരുന്ന എണ്ണ അമ്മ എന്റെ തോളത്തും മുതുകത്തുമായിട്ടായിരുന്നു   അന്ന് തൂത്തു വെച്ചിരുന്നത്.
കൈയിൽ ഉള്ള എണ്ണ പോകാൻ തൂത്തു വെക്കുന്നു അത്രേ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളൂ, പക്ഷെ സംഭവിച്ചത് മറ്റൊന്നാണ്. ചെടിക്ക് വളമിട്ട പോലെ തോളത്തും മുതുകത്തും രോമം തഴച്ചു വളരാൻ അത് സഹായിച്ചു എന്ന് വേണം മനസ്സിലാക്കാൻ.  എണ്ണ തേച്ചാൽ മുടി വളരും എന്നത് സത്യമാണെന്നു ഞാൻ "വളരെ വിഷമത്തോടെ " അപ്പോൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു 😐😐😐😐😐. തലയിൽ വളരുന്നതിന് പകരം മുതുകത്താണ് എല്ലാം വളർന്നത് എന്നേ ഉള്ളു. അതിന്റ പകുതി പോട്ടേ, 10% എങ്കിലും തലയിലോട്ട് സംഭാവന ചെയ്യാമായിരുന്നു.  എന്നാലും എന്നോട് ഇത് വേണ്ടായിരുന്നു😪😪😪😪

തായ്‌ലൻഡിലെ കണിക്കൊന്ന പൂക്കുമ്പോൾ

സമയം വൈകുന്നേരം 5:30 കഴിഞ്ഞു, chonburi ജില്ലയിൽ നിന്നു 1 മണിക്കൂർ അകലെയുള്ള സുവര്ണഭൂമി എയർപോർട്ട് ലക്ഷ്യമാക്കി ടൊയോട്ട കാർ പാഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അസ്തമയ സൂര്യന്റെ പൊന്കിരണങ്ങൾ ആ പ്രദേശമാകെ സ്വർണ നിറത്തിൽ പ്രകാശിപ്പിച്ചിരിക്കിന്നു. 

എന്തോ ചിന്തകളിൽ മുഴുകിയിരുന്ന ഞാൻ പുറത്തേക്കു നോക്കി, ഇരു വശത്തുകൂടിയും വണ്ടികൾ ചീറി പാഞ്ഞു പോകുന്നു. തായ്‌ലൻഡിൽ ഏറെ കൗതുകം തോന്നിയ ഒരു വണ്ടിയാണ് സ്കൂട്ടറിൽ ഷെഡ് കെട്ടി 3 വീൽ ഉള്ള വണ്ടി (ഇതിനെയാണോ tuk tuk എന്ന് പറയുന്നതെന്ന് അറിയില്ല ). ഒരു സ്ത്രീ അതുമായി വരുന്നു, നല്ല സ്പീഡിലാണ് പോകുന്നത്, അവരുടെ ഭർത്താവും കുഞ്ഞുമാണെന്നു തോന്നുന്നു, പുറകിൽ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. അതു അരികിലൂടെ പാഞ്ഞു പോയി.

കുറച്ചു ദൂരം പിന്നിട്ടപ്പോൾ റോഡിനിരുവശവുമായി കണിക്കൊന്നകൾ പൂവിട്ടു നിൽക്കുന്നു. കാണേണ്ട കാഴ്ച തന്നെ ആയിരുന്നു അത്. പെട്ടെന്ന് നാട്ടിലാണോ എന്ന് സംശയിച്ചു പോയി. കുറെ നേരം അതു തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു. പൂത്തു നിക്കുന്ന കണിക്കൊന്ന കാണുന്നത് തന്നെ ഒരു കുളിരാണ്. വിഷുക്കാലം വന്നതു പോലെ, വല്ലാത്തൊരു നൊസ്റ്റാൾജിയ 🥰

 പിന്നെയാണ് ഓർമ വന്നത്, കേരളത്തിന്റ മാത്രമല്ല തായ്‌ലൻഡിലെ ദേശീയ പുഷ്പം കണിവെറുന്നയാണ് വെറുതെയല്ല  ഇത്രേം കണിക്കൊന്നകൾ. നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പോലെ ആരും നോക്കാതെ പൂത്തു തളിർത്തു, ഏതെങ്കിലും കാറ്റത്ത് ഒടിഞ്ഞു വീഴാൻ യോഗമുള്ളവയല്ല ഇതെന്ന് മനസ്സിലായി. നന്നായി പരിപാലിച്ചു പോരുന്നവയാണ്. മറിഞ്ഞു വീഴാതിരിക്കാൻ താങ്ങൊക്കെ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. കണിക്കൊന്ന മാത്രമല്ല, അവിടെ കണ്ട എല്ലാ മരങ്ങളും നന്നായി പരിപാലിക്കപ്പെടുന്നതാണെന്ന് മനസ്സിലായി.ആ ഒരു കാര്യത്തിൽ അവരോട് ബഹുമാനം തോന്നി.  ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ അവ കാഴ്ച്ചയിൽ നിന്നു മറയുന്ന വരേ നോക്കി ഇരുന്നു🙂🙂🙂.

സൂര്യൻ പൂർണമായും അസ്തമിച്ചിരിക്കുന്നു , തെരുവ് വിളക്കുകൾ  തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ബാങ്കോക്ക് നഗരത്തിൽ എയർപോർട്ട് പരിസരത്തേക്ക്  കാർ പ്രേവേശിച്ചു. ഇനി തിരിച്ചു വരുമോ എന്ന ചിന്തേയെക്കാൾ വീട്ടിൽ എത്താൻ മണിക്കൂറുകൾ മാത്രമേ ഉള്ളു എന്ന സന്തോഷമായിരുന്നു . എയർപോർട്ട് വാതിൽക്കൽ ഇറങ്ങി ചെക്ക് ഇൻ ചെയ്യാനായി നീങ്ങി, ലക്ഷ്യം വീട് മാത്രം 

ലൈറ്റർ ദുഖമാണുണ്ണി തീപെട്ടിയല്ലോ സുഖപ്രദം

+2 കെമിസ്ട്രി ലാബിൽ ബർണർ കത്തിക്കാൻ തീപ്പെട്ടി കരുതണം എന്ന് ടീച്ചർ പറഞ്ഞപ്പോൾ,   ലൈറ്റർ ആണെല്ലോ സൗകര്യം എന്ന് കരുതി ഒരെണ്ണം വാങ്ങി ബാഗിലിട്ടു. സംഭവം കൊള്ളാം ബാക്കി എല്ലാരും തീപ്പെട്ടി കൊള്ളി ഉരച്ചു  കഷ്ടപെടുമ്പോൾ നമ്മൾ സ്റ്റൈലിൽ ലൈറ്റർ എടുക്കുന്നു ഒറ്റ അടിക്കു കത്തുന്നു മാസ്സ്😎😎😎. സംഭവം പൊളിച്ചു 😜😜😜.അങ്ങനെ ആ ലൈറ്റർ എന്റെ സ്കൂൾ  ബാഗിൽ സ്ഥിരതാമസമാക്കി. 

ഒരു ശനിയാഴ്ച അച്ഛനും അമ്മയും ജോലിക്ക് പോയ ശേഷം ,  എന്റെ സ്ഥിരം ഉറക്കം കഴിഞ്ഞങ്ങനെ  ഇരിക്കുമ്പോളാണ് ഒന്ന്  ഷൂ  പോളിഷ് ചെയ്താലോ എന്ന ചിന്ത ഉദിക്കുന്നത്. പോളിഷ് എടുത്ത് നോക്കിയപ്പോൾ ആകെ ഡ്രൈ ആയി ഉണങ്ങി പിടിച്ചിരിക്കുവാ,എന്താ ഇപ്പൊ ചെയ്യാ  🤔🙄 !!! നമ്മളുടെ കൈയിൽ ലൈറ്റർ ഉണ്ടല്ലോ😎😎. അതു  കത്തിച്ചു പോളിഷ് ഡപ്പിയുടെ  അടിയിൽ പിടിച്ചു  ഒന്ന് ചൂടാക്കിയാൽ,  അതെങ്ങാനും ചെറുതായിട്ട് ഉരുകിയാലോ🤔🤔🤔. വേഗം പോയി ലൈറ്റർ എടുത്ത് സിറ്റ്ഔട്ടിൽ വന്നിരുന്നു. ലൈറ്റർ കത്തിക്കാൻ  ഒന്ന് ഞെക്കിയതേ ഓർമയുള്ളു . ബൂം 💥💥💥💥!!!!!!

ഒരൊറ്റ ആന്തൽ ആയിരുന്നു🔥🔥🔥🔥🔥, കൂടെ ഒരു മൂളക്കവും 😵😵😱. പ്രതികരിക്കാൻ പറ്റുന്നതിനു മുന്നേ തന്നെ ഒരു തീ ഗോളം മുഖത്തിനു നേരെ വന്നു🤯💥. എല്ലാം വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു.സ്ഥലകാല ബോധം വന്നത്  കുറച്ചു കഴിഞ്ഞാണ്. വേഗം പോയി നല്ല പോലെ മുഖം കഴുകി. പിന്നെ പോയി കണ്ണാടി നോക്കി🥵🥵. പുരികം കരിഞ്ഞു ത്രെഡ് ചെയ്ത പോലെ നേർത്തിരിക്കുന്നു. മീശ സാമാന്യം കരിഞ്ഞു ഏതാണ്ട് പഴുതാര മീശ ആകാറായി👺👺. മുടി കരിഞ്ഞത് പതുക്കെ കഴുകി കളഞ്ഞു. പിന്നെ നോക്കുമ്പോ കരിഞ്ഞു പോയതിന്റെ ബാക്കി മുടി അറ്റത് LED ബൾബിട്ട പോലെ ചുവന്നിരിക്കുന്നുണ്ട്🧟‍♂️🧟‍♂️🧟‍♂️. ഒന്നും പറയണ്ട മൂക്കിന്റെ ഉള്ളിലെ രോമം വരേ കരിഞ്ഞു പോയി😤😤😵🥴👃.


പതുക്കെ മരവിപ്പ് ഓക്കേ മാറി തുടങ്ങിയപ്പോൾ  ചെറിയ രീതിയിൽ പുകച്ചിൽ ഓക്കേ വന്നു തുടങ്ങി🥵🥵🥵. പൊള്ളിയാൽ പേസ്റ്റ് തേക്കുന്നത് നല്ലതാണെന്നു പറഞ്ഞു കേട്ട ഓർമ വന്നതപ്പോളാണ്. വേഗം പോയി കുറച്ചു പേസ്റ്റ് എടുത്ത് പുകച്ചിൽ തോന്നിയിടത്തു  ഒകെ തേച്ചു. എന്നാലും ഇതെങ്ങനെ സംഭവിച്ചു🤔🤔🤔.തിരിച്ചു പോയി ലൈറ്റർ എടുത്ത് നോക്കി,  ലൈറ്ററിന്റെ സൈഡിൽ ചെറിയ പൊട്ടൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിലൂടെ ഗ്യാസ് ലീക്ക് ആയി💨💭💥 🔥അതിനു തീ പിടിച്ചതാവും എന്ന അനുമാനത്തിൽ എത്തി.

 അടുത്ത ദിവസം സ്കൂളിൽ എത്തിയപ്പോൾ തന്നെ ചോദ്യം വന്നു,  "എന്താടാ മുടിയിൽ ബൾബ് ഇട്ടൊന്നു ". "ഒന്നും പറയണ്ടടാ ഒന്ന് ലൈറ്റർ കത്തിച്ചതാണ് എന്ന് പറഞ്ഞു "😬😬👺

രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ  മൂക്കിന്റെ പുറത്ത് നിന്നു തൊലി പൊളിഞ്ഞു പോകാൻ തുടങ്ങി, നല്ല ചുവന്നു തുടുത്തു തക്കാളി പോലെ🤡🤡🤡, ഹൂ... അതിനു ശേഷം ലൈറ്റർ കത്തിക്കാൻ ഒരു ചെറിയ ഭയം വന്നു🥺🥺🥺. ഇപ്പോളും ആ ഒരു ഭയം ഇല്ലാതില്ല. തീപ്പെട്ടി തന്നാ നല്ലത്, വിലയോ  തുച്ഛം ഗുണമോ മെച്ചം !!!!!!! 

I am Trapped

നമ്മുടെ ചങ്ക് ബഡ്ഡി ഉണ്ട്, ആള് ഒരു കാലത്ത് ഡിജിറ്റൽ മണി ട്രാൻസ്ഫെറിന് എതിരായിരുന്നു. വിശ്വാസം ഇല്ല,  അയിനാണ്. അന്ന് മോഡിയും ഡിജിറ്റൽ ഇന്ത്യയും ഇല്ലാഞ്ഞത് ഭാഗ്യം. ബൈ ദി ബൈ, കാര്യത്തിലേക്കു കടക്കാം.

അവന്റെ ഏഷ്യാനെറ്റ്‌ ബ്രോഡ്ബാൻഡിന്റെ ബില്ല് അടക്കണം,അതും നേരിട്ട് പോയി തന്നെ അടക്കണം. അവന് ഏഷ്യാനെറ്റ്‌ ഓഫീസിലേക്ക് പോകാൻ ദൂരം കൂടുതൽ ആയത് കൊണ്ട്. ലോക്കൽ ആയ എന്നെ ആണ് ആ ദൗത്യം ഏല്പിച്ചിരുന്നത്. എല്ലാ മാസവും ഞാൻ പാലാരിവട്ടം ഏഷ്യാനെറ്റ്‌ ഓഫീസിൽ പോയി ബില്ലടക്കും,  അവൻ എനിക്ക് ക്യാഷ് തരും. ഇതങ്ങനെ തുടർന്നു.

അങ്ങനെ ഒരു തവണ ബില്ല് അടക്കാൻ ഞാൻ ഓഫീസിൽ എത്തി. സാധാരണ  തിരക്ക് കാരണം കിട്ടാത്ത ലിഫ്റ്റതാ തുറന്നു കിടന്നു എന്നെ മാടി വിളിക്കുന്നു.  എന്നും സ്റ്റെപ് കയറി അല്ലെ പോകുന്നത്,  ഇന്നിപ്പോ ലിഫ്റ്റിൽ പോയേക്കാം 😁😁😁. ലിഫ്റ്റിൽ കയറി എനിക്ക്  ഇറങ്ങാൻ ഉള്ള രണ്ടാമത്തെ നിലയിൽ നിർത്താൻ ഉള്ള സ്വിച്ച് ഞെക്കി. ലിഫ്റ്റ് പതുക്കെ മുകളിലേക്ക് പോയി രണ്ടാമത്തെ  നിലയിൽ പോയി നിന്നു..

പക്ഷെ ലിഫ്റ്റ് നിന്നു കുറച്ച് അധികം സമയം  കഴിഞ്ഞിട്ടും ഡോർ തുറക്കുന്നില്ല. ഞാൻ ലിഫ്റ്റ് തുറക്കാൻ ഉള്ള സ്വിച്ച് ഞെക്കി നോക്കി, എന്നിട്ടും തുറക്കുന്നില്ല. കുറച്ചു നേരം കൂടി കാത്തു നിന്നു, എന്നിട്ടും തുറക്കുന്നില്ല. ഡോർ തുറക്കാൻ ഉള്ള സ്വിച്ച് ചറ പറ ഞെക്കി, എന്നിട്ടും നോ രക്ഷ.  പണി പാളിയോ 🙄🙄🙄🙄. ഞാൻ ഗ്രൗണ്ട് ഫ്ലോറിലേക് പോകാൻ സ്വിച്ച് ഞെക്കി നോക്കി,  ഭാഗ്യം ലിഫ്റ്റ് അനങ്ങുന്നുണ്ട്. 

ലിഫ്റ്റ് താഴെ എത്തി. എന്നിട്ടും തുറന്നില്ല. അമ്മേ !!!😨😨😨😨 ചെറിയ ഒരു ഭയം വന്നു തുടങ്ങി😬😬😬.ആ ഒരു വെപ്രാളത്തിൽ   പിന്നേം രണ്ടാം  നിലയിലേക്കു ലിഫ്റ്റ് വിട്ടു. വീണ്ടും അവിടെ എത്തി stuck. എത്ര സ്വിച്ച് ഞെക്കിട്ടും ലിഫ്റ്റ് തുറക്കുന്നില്ല, I Am Trapped😱😱😱😱😱.  കുറച്ചു നേരം അന്തം വിട്ടു നിന്നു. എന്ത് ചെയ്യും🤔🤔🤔🤔. വന്നത് വരട്ടെ എന്ന് വെച്ചു വീണ്ടും ഗ്രൗണ്ട് ഫ്ലോറിലേക് പോയി. ഡോർ തുറക്കാൻ ഉള്ള സ്വിച്ച് ചറ പറ ഞെക്കി,  ഹാവൂ ഡോർ തുറന്നു.  

ഞാൻ ചാടി ഇറങ്ങി🏃🏃🏃🏃. പതുക്കെ സ്റ്റെപ് കയറി തുടങ്ങി. കയറി രണ്ടാം നിലയിൽ എത്തിയപ്പോൾ ആണ് ഞാൻ ആ ഞെട്ടിക്കുന്ന സത്യം മനസിലാക്കിയത്,  എനിക്ക് പോകാൻ ഉള്ള ഓഫീസ്  മൂന്നാമത്തെ നിലയിൽ ആണ്. ഞാൻ ലിഫ്റ്റിലേക് നോക്കി,  വീണ്ടും ട്വിസ്റ്റ്‌.....  അവിടെ ലിഫ്റ്റ് ഇല്ല,  മതിൽ മാത്രം !!!!!!!!

ഈ മതിലിന്റെ അപ്പുറത്തു നിന്നാണോ ഞാൻ കുറെ നേരം ലിഫ്റ്റ് തുറക്കാൻ നോക്കിയത് 😳😳😳😳😳😳😳😳😳😳😳

എന്റെ ഭാഗത്തും തെറ്റുണ്ട്,  5-6 വട്ടം വന്നിട്ടും ഏഷ്യാനെറ്റ്‌ ഓഫീസ് മൂന്നാമത്തെ നിലയിൽ ആണെന്ന് ഞാൻ ഓർക്കേണമായിരുന്നു. ഒരു നെടുവീർപ്പിട്ട്😤😤😤 ഞാൻ വീണ്ടും സ്റ്റെപ് കയറി.

ബില്ല് അടച്ചു തിരിച്ചു ഇറങ്ങുമ്പോൾ അവിടെ ലിഫ്റ്റ് തുറന്നു കിടക്കുന്നു,  എന്നാ പിന്നെ അതിൽ പോയേക്കാം. താഴോട്ട് പോകുന്നതിനിടക്ക് ഞാൻ ലിഫ്റ്റ് മൊത്തം ഒന്ന് നോക്കി. അപ്പോള് അവിടെ ഒരു പാട്,  പഴയ സ്റ്റിക്കർ എന്തോ ആണ്. ഞാൻ അതു വായിക്കാൻ നോക്കി. ലിഫ്റ്റ് G,1,3 എന്നീ നിലകളിൽ മാത്രമേ നിൽക്കു എന്ന്,ബെസ്റ്റ് !!!!!!!!

ഏതവനാണോ അതു പറിച്ചു കളഞ്ഞത്. ബ്ലഡി മല്ലൂസ് 😡😡😡😡😡😡😡😡😡😡

അതു പറിച്ചവനെയും അവന്റെ പിതാശ്രീയേയും മനസ്സിൽ ധ്യാനിച്ച്  ഇറങ്ങി നടന്നു. രണ്ടെണ്ണവും തുമ്മി തുമ്മി ഒരു വഴിക്കായി കാണും. പിന്നെ അധിക കാലം പോകേണ്ടി വന്നില്ല. ചങ്ക് ഹൈടെക് ആയതോടെ ഓൺലൈൻ ബില്ല് അടക്കാൻ തുടങ്ങി. നമ്മൾ പോക്കും നിർത്തി 😁

ദുരന്തോ Xpress

 Btech കഴിഞ്ഞു ജോലി തേടി നടന്നു നടന്ന്  അവസാനം "പണി കിട്ടിയത്"   tata docomo ഹബ്ബിൽ . കിട്ടിയത് ഒന്നൊന്നര പണിയായത് കൊണ്ട് 4 മാസത്തെ ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം പേപ്പർ ഇട്ട് ജോലി തേടൽ 2.0 ആയി മുൻപോട്ടു പോകേണ്ടി വന്നു . 

അങ്ങനെ ഇരിക്കെ ആണ് ബാംഗ്ലൂർ NAL walkin ഇന്റർവ്യൂ ഉണ്ടെന്നു അറിഞ്ഞത്. ടിക്കറ്റ് ബുക്ക്‌ ചെയ്ത് ബാംഗ്ലൂരിലേക് വെച്ച് പിടിപ്പിച്ചു.  ഭാഷയും സ്ഥലവും അറിയില്ലെങ്കിലും ഫ്രണ്ട്‌സ് ഉള്ള കൊണ്ട് സ്ഥലത്തു എത്തി. അവിടെ എത്തിയപോ ആണെങ്കിൽ ഒരു പെരുന്നാളിനുള്ള ആളുണ്ട്. മാത്രമല്ല ആളു കൂടിയ കൊണ്ട് അവർ എഴുത്തു പരീക്ഷ കൂടി  വെച്ചിരിക്കുന്നു,പണി പാളി. ആപ്റ്റിട്യൂട് ടെസ്റ്റുകളിൽ എന്റെ ട്രാക്ക് റെക്കോർഡ് വളരെ മികച്ചതായത് കൊണ്ട് ടെസ്റ്റ്‌ കഴിഞ്ഞ അടുത്ത ട്രെയിൻ വീട്ടിൽ പോകാം എന്നുറപ്പിച്ചു. 

എന്നാൽ എന്നെ തന്നെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ ഇന്റർവ്യൂ റൗണ്ടിലേക് എത്തി. ആരെ വാ !!!🤓🤓🤓🤓🤓. ഇന്റർവ്യൂ  റൂമിന്റെ മുന്നിൽ നമ്മൾ അങ്ങനെ അവസരം കാത്തു പോസ്റ്റ്‌🙇🙇🙇. ഓരോരുത്തർ കേറുന്നു.... ഇറങ്ങുന്നു.... ഇറങ്ങി വരുന്നവർക്ക് കയറി പോയപ്പോൾ ഉള്ള ആവേശം കാണാത്തതു കൊണ്ട്  അടുത്ത് കിട്ടിയ ഒരുത്തനോട് എങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ചോദിച്ചു. Btech s3 മാത്‍സ് വരേ ചോദിച്ചത്രേ, ശിവനെ btech മാത്‍സ്😱😱😱😱എന്തായാലും അതിൽ ഒരു തീരുമാനം ആയി😢😢😢.

അങ്ങനെ എന്റെ നമ്പർ വന്നു,  അകത്തു കയറി കസേരയിൽ ഇരുന്നു . സംഭവം ഒരു വട്ടമേശ സമ്മേളനം പോലുണ്ട്. ഒരറ്റത്തു ഞാൻ, എന്നെ വളഞ്ഞു 11 പേരും . ഒരു പേനയും പേപ്പറും വച്ചിട്ടുണ്ട്, ഞാൻ എടുത്ത് കൈയിൽ പിടിച്ചു . ആദ്യത്തെ ചോദ്യം വന്നു. ടെക്സ്റ്റ്‌ ബുക്കിൽ നിന്നുള്ള  ഉത്തരം അങ്ങ് കാച്ചി😎എജ്ജാതി കോൺഫിഡൻസ് . കോണ്ഫിടെൻസിൽ മുങ്ങിക്കുളിച്ചു നിക്കുന്ന എന്റെ മുഖത്തു നോക്കി പുള്ളി  അപ്പോൾ  തന്നെ പറഞ്ഞു " ഉത്തരം   തെറ്റാണ് "🙄. ഒന്ന് പകച്ചുപോയെങ്കിലും,  "ഇതാണ് ഞങ്ങൾ പഠിച്ച ടെക്സ്റ്റ്‌ ബുക്കിൽ ഉള്ളത് "എന്നു ഞാൻ പുള്ളിയോട് താഴ്മായി ഉണർത്തിച്ചു😇. അപ്പോ പുള്ളി "പുസ്തക താളുകളിൽ നീ പഠിച്ച  DSP അല്ല DSP. പട്ടിണി പാവങ്ങളുടെ DSP....." എന്ന ഭാവത്തോടെ എന്നെ  നോക്കിട്ട് പറഞ്ഞു "  എന്നാ നീ അത് വരച്ചു കാണിക്ക്" ........വരയ്ക്കാനോ?!!! ഞാനോ?!!!😳😳😳😳

അതോടെ ഇത് നമ്മളുടെ കൈയിൽ നിക്കൂല എന്ന് മനസ്സിലായി. അടുത്ത ചോദ്യത്തോടെ ഞാൻ പേപ്പറും പേനയും താഴെ വെച്ചു,  ഒന്നും മിണ്ടാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ 🤐😷🤐 .പിന്നെ  അധികം വെടിയുണ്ടകൾ ഏറ്റുവാങ്ങാൻ നില്കാതെ  ആയുധം വെച്ച് കീഴടങ്ങി💔💔💔💔💔 റൂമിൽ നിന്നിറങ്ങി . 

തിരിച്ചു ട്രെയിൻ പിടിച്ചു നാട്ടിൽ എത്തി.  ഇനി ജോലി തേടൽ 3.0 start ചെയ്യണമല്ലോ. എത്തി 2 ദിവസം ആയിട്ടും കണ്ണിൽ പൊടി പോയ പോലത്തെ ആ ഒരു  അസ്വസ്ഥത മാറുന്നില്ല.കണ്ണ് കഴുകി നോക്കി രക്ഷയില്ല 👀👀👀 കണ്ണ് ഡോക്ടറെ പോയി കണ്ടു. പുള്ളി എന്തോ മരുന്നൊക്കെ ഇട്ടു അത് കഴിഞ്ഞു എന്തോ കണ്ണിൽ നിന്ന് പ്ലക്ക് ചെയ്ത് എടുത്ത്രു. പ്രേത്യേകിച്ചു ഒന്നും ഇല്ല ഒരു  ചെറിയ തുരുമ്പ്  കക്ഷണം(with നീല പെയിന്റ് ) അത്  കണ്ണിന്റെ കൃഷ്ണമണിയിൽ തറച്ചിരിക്കുന്നു. ട്രയിനിലെ ജനാലയിലേ തുരുമ്പ് + പെയിന്റ്🚈🚉😢😭🤕🤕. 

ഇതെന്തൊരു ദുരന്തം അണീശ്വരാ 😓😓😓 സങ്കടം മാറ്റാൻ വീട്ടിൽ വന്ന ഉടനെ അടുക്കളയിൽ കേറി🏃🏃🏃 കണ്ണിൽ കണ്ടത് കപ്പലണ്ടി മിട്ടായി , അതു വലിച്ചു കേറ്റി. രാത്രി ഒരു 10-10:30 ആയി കാണും ചെറിയ രീതിൽ ശര്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി😪😪🌬🌬🌬. അ ലെവൽ കൂടിയപ്പോൾ ഹോസ്പിറ്റൽ പോയി. ചെന്ന ഉടനെ ഇടത് കൈക്കും ഇടത് ചന്തിക്കും ഓരോ കുത്ത് കിട്ടി. ഒരു 10 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു നേഴ്സ് വന്നിട്ട് ശര്ധിക്കണോ എന്ന് ചോദിച്ചു ഞാൻ വേണം എന്ന് പറഞ്ഞു ഒരെണ്ണം അങ്ങ് താങ്ങി🌬🌬. ഉടനടി നേഴ്സ് വന്നു വലത് ചന്തിക്കു കുത്തിയിട്ട് പറയുവാ ഫുഡ്‌ പോയ്സൺ ആണെന്ന് . ഇനി ആകെ വലതു കൈ മാത്രം ബാക്കി. 10 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും നഴ്സ് വന്നു അതെ ചോദ്യം. ഇത്തവണ വേണ്ട എന്നു പറഞ്ഞു, അച്ഛനോട് നമുക് വേഗം സ്ഥലം വിടാം എന്നു പറഞ്ഞു. വീട്ടിലേക് എസ്‌കേപ്പ്. ഇങ്ങനെ ഓക്കേ പണി കിട്ടുവോ, "കപ്പലണ്ടി മിട്ടായിൽ നിന്നൊക്കെ ഫുഡ്‌ പോയ്സൺ അടിക്കാൻ ഓക്കേ ഒരു റേഞ്ച് വേണമെടാ അല്ല" പിന്നെ  😎😎😎😎😎😎