ദുരന്തോ Xpress

 Btech കഴിഞ്ഞു ജോലി തേടി നടന്നു നടന്ന്  അവസാനം "പണി കിട്ടിയത്"   tata docomo ഹബ്ബിൽ . കിട്ടിയത് ഒന്നൊന്നര പണിയായത് കൊണ്ട് 4 മാസത്തെ ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം പേപ്പർ ഇട്ട് ജോലി തേടൽ 2.0 ആയി മുൻപോട്ടു പോകേണ്ടി വന്നു . 

അങ്ങനെ ഇരിക്കെ ആണ് ബാംഗ്ലൂർ NAL walkin ഇന്റർവ്യൂ ഉണ്ടെന്നു അറിഞ്ഞത്. ടിക്കറ്റ് ബുക്ക്‌ ചെയ്ത് ബാംഗ്ലൂരിലേക് വെച്ച് പിടിപ്പിച്ചു.  ഭാഷയും സ്ഥലവും അറിയില്ലെങ്കിലും ഫ്രണ്ട്‌സ് ഉള്ള കൊണ്ട് സ്ഥലത്തു എത്തി. അവിടെ എത്തിയപോ ആണെങ്കിൽ ഒരു പെരുന്നാളിനുള്ള ആളുണ്ട്. മാത്രമല്ല ആളു കൂടിയ കൊണ്ട് അവർ എഴുത്തു പരീക്ഷ കൂടി  വെച്ചിരിക്കുന്നു,പണി പാളി. ആപ്റ്റിട്യൂട് ടെസ്റ്റുകളിൽ എന്റെ ട്രാക്ക് റെക്കോർഡ് വളരെ മികച്ചതായത് കൊണ്ട് ടെസ്റ്റ്‌ കഴിഞ്ഞ അടുത്ത ട്രെയിൻ വീട്ടിൽ പോകാം എന്നുറപ്പിച്ചു. 

എന്നാൽ എന്നെ തന്നെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ ഇന്റർവ്യൂ റൗണ്ടിലേക് എത്തി. ആരെ വാ !!!🤓🤓🤓🤓🤓. ഇന്റർവ്യൂ  റൂമിന്റെ മുന്നിൽ നമ്മൾ അങ്ങനെ അവസരം കാത്തു പോസ്റ്റ്‌🙇🙇🙇. ഓരോരുത്തർ കേറുന്നു.... ഇറങ്ങുന്നു.... ഇറങ്ങി വരുന്നവർക്ക് കയറി പോയപ്പോൾ ഉള്ള ആവേശം കാണാത്തതു കൊണ്ട്  അടുത്ത് കിട്ടിയ ഒരുത്തനോട് എങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ചോദിച്ചു. Btech s3 മാത്‍സ് വരേ ചോദിച്ചത്രേ, ശിവനെ btech മാത്‍സ്😱😱😱😱എന്തായാലും അതിൽ ഒരു തീരുമാനം ആയി😢😢😢.

അങ്ങനെ എന്റെ നമ്പർ വന്നു,  അകത്തു കയറി കസേരയിൽ ഇരുന്നു . സംഭവം ഒരു വട്ടമേശ സമ്മേളനം പോലുണ്ട്. ഒരറ്റത്തു ഞാൻ, എന്നെ വളഞ്ഞു 11 പേരും . ഒരു പേനയും പേപ്പറും വച്ചിട്ടുണ്ട്, ഞാൻ എടുത്ത് കൈയിൽ പിടിച്ചു . ആദ്യത്തെ ചോദ്യം വന്നു. ടെക്സ്റ്റ്‌ ബുക്കിൽ നിന്നുള്ള  ഉത്തരം അങ്ങ് കാച്ചി😎എജ്ജാതി കോൺഫിഡൻസ് . കോണ്ഫിടെൻസിൽ മുങ്ങിക്കുളിച്ചു നിക്കുന്ന എന്റെ മുഖത്തു നോക്കി പുള്ളി  അപ്പോൾ  തന്നെ പറഞ്ഞു " ഉത്തരം   തെറ്റാണ് "🙄. ഒന്ന് പകച്ചുപോയെങ്കിലും,  "ഇതാണ് ഞങ്ങൾ പഠിച്ച ടെക്സ്റ്റ്‌ ബുക്കിൽ ഉള്ളത് "എന്നു ഞാൻ പുള്ളിയോട് താഴ്മായി ഉണർത്തിച്ചു😇. അപ്പോ പുള്ളി "പുസ്തക താളുകളിൽ നീ പഠിച്ച  DSP അല്ല DSP. പട്ടിണി പാവങ്ങളുടെ DSP....." എന്ന ഭാവത്തോടെ എന്നെ  നോക്കിട്ട് പറഞ്ഞു "  എന്നാ നീ അത് വരച്ചു കാണിക്ക്" ........വരയ്ക്കാനോ?!!! ഞാനോ?!!!😳😳😳😳

അതോടെ ഇത് നമ്മളുടെ കൈയിൽ നിക്കൂല എന്ന് മനസ്സിലായി. അടുത്ത ചോദ്യത്തോടെ ഞാൻ പേപ്പറും പേനയും താഴെ വെച്ചു,  ഒന്നും മിണ്ടാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ 🤐😷🤐 .പിന്നെ  അധികം വെടിയുണ്ടകൾ ഏറ്റുവാങ്ങാൻ നില്കാതെ  ആയുധം വെച്ച് കീഴടങ്ങി💔💔💔💔💔 റൂമിൽ നിന്നിറങ്ങി . 

തിരിച്ചു ട്രെയിൻ പിടിച്ചു നാട്ടിൽ എത്തി.  ഇനി ജോലി തേടൽ 3.0 start ചെയ്യണമല്ലോ. എത്തി 2 ദിവസം ആയിട്ടും കണ്ണിൽ പൊടി പോയ പോലത്തെ ആ ഒരു  അസ്വസ്ഥത മാറുന്നില്ല.കണ്ണ് കഴുകി നോക്കി രക്ഷയില്ല 👀👀👀 കണ്ണ് ഡോക്ടറെ പോയി കണ്ടു. പുള്ളി എന്തോ മരുന്നൊക്കെ ഇട്ടു അത് കഴിഞ്ഞു എന്തോ കണ്ണിൽ നിന്ന് പ്ലക്ക് ചെയ്ത് എടുത്ത്രു. പ്രേത്യേകിച്ചു ഒന്നും ഇല്ല ഒരു  ചെറിയ തുരുമ്പ്  കക്ഷണം(with നീല പെയിന്റ് ) അത്  കണ്ണിന്റെ കൃഷ്ണമണിയിൽ തറച്ചിരിക്കുന്നു. ട്രയിനിലെ ജനാലയിലേ തുരുമ്പ് + പെയിന്റ്🚈🚉😢😭🤕🤕. 

ഇതെന്തൊരു ദുരന്തം അണീശ്വരാ 😓😓😓 സങ്കടം മാറ്റാൻ വീട്ടിൽ വന്ന ഉടനെ അടുക്കളയിൽ കേറി🏃🏃🏃 കണ്ണിൽ കണ്ടത് കപ്പലണ്ടി മിട്ടായി , അതു വലിച്ചു കേറ്റി. രാത്രി ഒരു 10-10:30 ആയി കാണും ചെറിയ രീതിൽ ശര്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി😪😪🌬🌬🌬. അ ലെവൽ കൂടിയപ്പോൾ ഹോസ്പിറ്റൽ പോയി. ചെന്ന ഉടനെ ഇടത് കൈക്കും ഇടത് ചന്തിക്കും ഓരോ കുത്ത് കിട്ടി. ഒരു 10 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു നേഴ്സ് വന്നിട്ട് ശര്ധിക്കണോ എന്ന് ചോദിച്ചു ഞാൻ വേണം എന്ന് പറഞ്ഞു ഒരെണ്ണം അങ്ങ് താങ്ങി🌬🌬. ഉടനടി നേഴ്സ് വന്നു വലത് ചന്തിക്കു കുത്തിയിട്ട് പറയുവാ ഫുഡ്‌ പോയ്സൺ ആണെന്ന് . ഇനി ആകെ വലതു കൈ മാത്രം ബാക്കി. 10 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും നഴ്സ് വന്നു അതെ ചോദ്യം. ഇത്തവണ വേണ്ട എന്നു പറഞ്ഞു, അച്ഛനോട് നമുക് വേഗം സ്ഥലം വിടാം എന്നു പറഞ്ഞു. വീട്ടിലേക് എസ്‌കേപ്പ്. ഇങ്ങനെ ഓക്കേ പണി കിട്ടുവോ, "കപ്പലണ്ടി മിട്ടായിൽ നിന്നൊക്കെ ഫുഡ്‌ പോയ്സൺ അടിക്കാൻ ഓക്കേ ഒരു റേഞ്ച് വേണമെടാ അല്ല" പിന്നെ  😎😎😎😎😎😎